Dyspraxis

Gon-begeleiding is geen luxe voor onze kinderen

In De Tijd staat een artikel met als rollende titel 'diagnose niet meer nodig voor zorg in de klas'. En eigenlijk is dit al altijd zo geweest. 'excuseer mij', hoor ik u zeggen. 'waar hebt u het over?' Wel. Nog voor de driehoek van zorg waarin basiszorg, verhoogde zorg en uitbreiding van zorg werd opgenomen, was er zorg in de klas. U denkt toch echt niet dat M (of het nu staat voor minister of mindshift) het concept zorg heeft uitgevonden? Toen ik in de lagere school zat was er een medeleerling die een tafelkaart gebruikte. En ik ken een jongen met ADHD die in de jaren 80 de kans kreeg om met zijn bankje achteraan id klas te beginnen en vooraan te eindigen. Elke leerkracht heeft bewust en onbewust wel eens gezocht naar oplossingen. Dus in 2017 moet elke leerkracht basiszorg verstrekken. Dit gaat om differentiatie, goed klasmanagement, interesses vd leerlingen kennen, werken vanuit het positieve en in sterke zorgscholen ook om gebruik van tafelkaarten, zakrekenmachine, laptop gebruiken, ... We zeggen dus luid en duidelijk: ELK kind verdient zorg. 'iemand het hiermee oneens?' Eigenlijk zeggen we hetzelfde in de gezondheidszorg. Iedereen heeft recht op een goede gezondheid: Gezonde voeding, veilig water, bewegingsmogelijkheden, inentingen, ... Maar... Soms krijg je griep. En dan schrijft de dokter een bewijsje dat je niet kan gaan werken. En gebruik je neusdruppels. Deze kan je vrij verkrijgen bij je apotheek. Geen antibiotica dus ook geen voorschrift nodig! Dit is binnen ons onderwijs de verhoogde zorg. De zoco en het lerarenteam merken de 'griep' op en gaan op zoek naar de 'neusdruppels' ... Even meer tijd bijeen toets, meer uitleg, een afkoelplekje waar iedereen terecht kan, ... Er zijn zo een fantastische en creatieve zoco's, I'm fan! Ik ga even terug naar de dokter. Ik word ziek, hoofdpijn, sterretjes zien, het vrees voor een hersentumor maar de dokter stelt de diagnose 'migraine' . Hij geeft mij een voorschrift voor medicatie en die dure pillen worden terugbetaald. Deze medicatie staat op mijn naam en niet op die van de buurvrouw. Of ik krijg borstkanker. Na de diagnose volgt een resem scans die op mijn naam staan. Het is mijn borst en ik wil liefst niet dat de verkeerde borst geamputeerd wordt. Ik ga onder het mes en krijg chemo. Ze bepalen de juiste dosis want ik weeg meer dan mijn buurvrouw. Dit is uitbreiding van zorg. Deze is specifiek gericht op patiënten die deze zorg nodig hebben. Op naam met diagnose... Ik ga met mijn zonen zeer zelden naar de dokter want het zijn supergezonde jongens. Maar als ooit eentje doodziek wordt wil ik dat een zeer ervaren arts de juiste diagnose stelt. Ik wil ook dat er zo snel mogelijk met de behandeling wordt gestart. En dat dit de juiste, meest effectieve behandelmethode is. Terug naar de school: Een kleiner aantal leerlingen vraagt zorg die niet opgevangen kan worden in basiszorg en verhoogde zorg. Ze ontwikkelen zich op zo'n manier dat ouders, school aangeven dat ze een groter probleem veronderstellen. Ik kwam 3x in deze situatie terecht. Ik heb oneindig veel ervaring met leerlingen met ASS maar ik legde deze vraag in de handen van ervaren deskundigen. Die uiteindelijk tot een gefundeerde diagnose kwamen. Waar een voorschrift aan verbonden was: Psychomotoor therapie en GON begeleiding. Ik weet absoluut zeker dat deze diagnose correct is en deze zekerheid zorgt ervoor dat we vooruit kunnen. Deze zorg moet bij deze groep kinderen terecht komen: Of het nu om leerlingen met DCD gaat, dyslexie, ASS, ... Deze zorg moet op naam georganiseerd worden. Zeg ik nu dat dit leerlinggebonden moet? Neen, de gon van mijn zonen werd zeer vaak ook toegankelijk voor leerlingen die herhaling konden gebruiken, ook sociaal vaardiger konden worden, ... En neen, de gon maakt de leerkrachten die met onze zonen werken sterker (sorry minister, u bent in vele gevallen fout en u doet vele gonbegeleiders onrecht aan). Maar zoals chemo niet bij de buurvrouw wordt toegediend, zoals mijn echtgenoot niet mijn migrainepillen in mag nemen, zo mag de zorg van onze leerlingen niet terecht komen in scholen waar onze leerlingen geen school lopen... Misbruik de diagnose van onze kinderen niet om onderhuidse spanningen tussen de netten recht te trekken! U verdient een blaam ...